Skład chemiczny spoiw nierdzewnych stali austenitycznych dobierany jest w taki sposób aby w strukturze po zakrzepnięciu materiału występowała niewielka ilość ferrytu delta. Ma to na celu zachowanie dobrej odporności spoiny na pękanie gorące (lepsza rozpuszczalność zanieczyszczeń w ferrycie niż w austenicie).
W przypadku stali dla których wymagana jest szczególnie wysoka odporność korozyjna należy w taki sposób dobrać spoiwo aby po zakrzepnięciu uzyskać całkowicie strukturę autentystyczną. Bezpośredni pomiar zawartości ferrytu delta jest możliwy tylko metodami metalograficznymi, jednak z powodu skomplikowanej preparatyki nie nadają się do rutynowej oceny zawartości ferrytu delta w stalach odpornych na korozję. Korzystając z faktu, że ferryt w przeciwieństwie do austenitu jest fazą ferromagnetyczną opracowano metody polegające na pomiarze indukcji magnetycznej, zawartość ferrytu wyliczana jest z przenikalności magnetycznej badanego materiału.
Wykonujemy pomiar zawartości ferrytu za pomocą ferrytoskopu (ferrytomierza) Fisher MP30 podającego zawartość ferrytu zarówno w procentach ferrytu jak i liczbie ferrytowej (FN).
